امروزه با توسعه سطح زندگی انسان ها و نیاز به فضاسازی مطلوب، لزوم احداث سازه هایی با رفتار لرزه ای مطمئن، اقتصادی و مناسب برای جانمایی های معماری متفاوت، احساس می شود. از این رو استفاده از سیستم های سازه ای فولادی با بادبندهای برون محور با شکل پذیری بالا که در سال 1977 توسط پروفسور پوپوف ابداع شده است، بسیار مناسب به نظر می رسد. در این پژوهش به بررسی رفتار واقعی این سیستم ها با استفاده از مطالعه بر روی ضریب رفتار آنها می پردازیم. رویکرد پایه در این پژوهش جهت بررسی ضریب رفتار با توجه به استفاده از استاندارد 2800 ایران، مطالعه اثرات شکل پذیری و اضافه مقاومت موجود در سازه از روی منحنی ظرفیت سازه به دست آمده از تحلیل بارافزون است. بنابراین قاب های ساختمانی منطبق با نیاز ساخت و ساز مرسوم، دارای قاب بادبندی برون محور با خروج از مرکزیت و تعداد طبقات متفاوت بررسی شده است. نتایج حاصل نشان دهنده ضعف سازه های طراحی شده در این مدل ها بر اساس ضوابط شکل پذیری آیین نامه 2800 ویرایش سوم (1384) در قبول تغییرشکل های نهایی مجاز و تحمل نیروی زلزله آیین نامه هستند. لذا به منظور حصول رفتار لرزه ای مناسب باید از ضریب رفتار کمتر و یا محدودیت تغییر مکان به مقادیر کمتر از ضوابط موجود استفاده کرد.